U mrekullova… ishte hera e parë që munda të kuptoj shpjegimin e një fjale në fjalorin “Oxford Advanced Learner’s Dictionary”. Kjo do të thoshte që unë kisha mësuar mjaftueshëm anglisht për t’u konsultuar me një fjalor shpjegues, në vend të atij dygjuhësh. Nuk ishte fjalori im, ishte i një bashkëvuajtësi në konviktin e shkollës pedagogjike “Pandeli Sotiri” në Gjirokastër. Në vitet në vijim unë isha përdoruesi kryesor i atij fjalori edhe pse nuk ishte prona ime.
Vajta edhe unë të dhuroj gjak. Erdhi një nga ato të veshura me të bardhë dhe më mori pak për ta analizuar. U kthe pas pak minutash dhe më tha, “Ti çuni nuk ke gjak të përshtatshëm për të dhuruar; ke gjak fshatari.”
Kush nuk do të jetë i pasur?! Shumë prej nesh na është mësuar që t’i urrejmë të pasurit, por brenda vetes e dimë shumë mirë që do të donim të ishim si ata, të kishim si ata. Ne jemi krijuar kështu, të pangopur në një farë mënyre. Krijuesi ynë thotë në Kuran: “Dhe pasurinë e doni së tepërmi.” [89:20]. Kjo prirje e natyrshme tek njeriu bën që njeriu ta synojë këtë, pasurimin e tij. Kjo e bën njeriun të jetë nga natyra sipërmarrës.
Ja çfarë thotë Jim Rohn, një nga mjeshtrit më të mëdhenj të zhvillimit personal:
Ç’mendoni se është gjëja më me vlerë në t’u bërit milioner? Është milionëshi dollarë? S’ma ha mendja. Jo, gjëja më me vlerë qëndron tek aftësitë, njohuritë, disiplina dhe cilësitë udhëheqëse që do të zhvilloni për të arritur atë status të lartë. Është përvoja që do të merrni në planifikimin dhe zhvillimin e strategjive. Është forca e brendshme që do të zhvilloni për të pasur mjaftueshëm kurajë, këmbëngulje dhe vullnet për të tërhequr drejt vetes një milionë dollarë.
Jepi një milionë dollarë dikujt që nuk e posedon karakterin e një milioneri dhe ai person ka shumë gjasa t’i humbasë. Por hiqja gjithë pasurinë një milioneri të vërtetë dhe shumë shpejtë ai apo ajo do ta vërë pasurinë nga e para. Pse? Sepse ata që fitojnë statusin e milionerit zhvillojnë aftësitë, njohuritë dhe përvojën që ta përsërisin procesin vazhdimisht.
Siç mund ta shikoni, kur dikush bëhet milioner, gjëja më pak e rëndësishme është çfarë kanë. Gjëja më e rëndësishme është çfarë janë bërë.
7 Strategies for Wealth and Happiness, f. 40-41.
Me stil të rëndë dhe të palexueshëm, Kastriot Frashëri, ngre shqetësimin e tij për ndërtimin e xhamisë së madhe në Tiranë në shkrimin e tij “Xhamia e Madhe apo hija e neo-otomanizmit në Tiranë”. Mes shumë mendimeve të radhitura kuturu, z. Frashëri pretendon se ndërtimi i xhamisë së madhe “cënon rëndë identitetin kombëtar dhe trashëgiminë kombëtare dhe do të ishte një hap që do të na largonte më shumë nga Europa dhe do të na traumatizonte si shoqëri” dhe se “ndërtimi i saj do të cenojë rëndë sigurinë kombëtare”. Prandaj z. Frashëri bën thirrje për referendum. Për z. Frashëri identiteti jonë kombëtar është joislam dhe trazhëgimia jonë kulturore është ajo e prishjes së xhamive. Pra duket qartë që z. Frashëri e ka lexuar historinë e Shqipërisë që nga viti 45 e këtej. Këtë e vërteton katërcipërisht fakti që z. Frashëri i përket “shumicës ateiste të këtij vendi”(?!). Prandaj ndjenja tjetër që mbizotëron në qenien e tij është frika – frika nga myslimanët. Në rreshtat në vijim duam t’i kujtojmë z. Frashëri dhe të tjerëve të paqartë në këtë temë se:
If
If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise:
Prindrit e mi janë thesar gjuhësor për mua. Pasuria leksikore e tyre e tejkalon memorjen time dhe bukuria e atij leksiku e kthen në detyrë për mua shkrimin e asaj që dëgjoj nga goja e tyre. Dhe ja, ku është një nga të preferuarat e mija, të cilën ua kam mësuar pothuajse të gjithë shokëve të mi. Ajo është një shprehje frazologjike shumë e veçantë e konvertuar gati-gati në një proverbë. Por le të shkruajmë pak histori fillimisht.
Sot më bombardoi një tip me ca email-e për blogun e tij të ri. Duke qenë se më mërziti me të njëjtin email shumë herë, nuk po ja përmend blogun fare. Për më shumë që nuk ka lidhje me temën. Ajo që dua të ndaj sot me ju është një video që gjeta tek blogu në fjalë. Ishte në italisht dhe titullin e kishte “La Sotria delle Cose“. Më tërhoqi pamja e parë dhe i bëra play. Do thoni ju: “Si e kuptove italisht?” Unë do t’ju them: “Italishten e kemi gjuhën e babës”. Nejse, por ju që nuk dini italisht, videoja është edhe në anglisht, në fakt, origjinali është në anglisht.
Ëhë! Pas një shkëputje të gjatë nga blogu im i vockël, mendova të vij edhe njëherë. Duke qenë se blogu i mëparshëm refuzoi të më frymëzonte të vazhdoja të shkruaja dhe mu bë shumë monoton, vendosa që kësaj here t’i ndryshoj dizajnin për ta bërë blogun të duket pak më i ri dhe më i freskët (jo i ri plak). Ndoshta ky është një justifikim (mungesa e frymëzimit) si shumë të tjerë që më bredhin lartë e poshtë në neuronet e trurit, por dizajni i ri më jep shumë kënaqësi kur e shikoj dhe kjo shpresoj të konvertohet në dëshirë për të shkruar.
Një gjë tjetër që dua të ndajë me ju në këtë postim të shkurtër është fakti që kam zbuluar edhe një pasion të ri, fotografinë. Herë pas herë do përqipem të postoj foto që më kanë lënë shumë mbresa apo që flasin vet dhe nuk kanë nevoj të shoqërohen me shumë fjalë.
Kaq ishte e gjitha. Do të dëshiroja shumë të më linit një mesazh mirëseardhje tek komentet. Flaminderit!